پاسخ اجمالی:
مفسّران اهل سنّت، در ذیل آیه : «کُلَّمَا دَخَلَ عَلَیْهَا زَکَرِیَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقاً» از جابر نقل کرده اند: «پیامبر(ص) به خانه فاطمه(س) آمد...ایشان ظرف غذا را نزد پدر آورد... هنگامى که پیغمبر سر ظرف را برداشت مملو از نان و گوشت بود. پیغمبر(ص) فرمود: دخترم! این را از کجا آورده اى؟ عرض کرد: این از سوى خداست، خداوند به هر کس بخواهد، بى حساب روزى مى دهد. پیامبر(ص) شکر خدا را بجا آورد و فرمود: شکر مى کنم خدایى را که تو را شبیه [مریم] بانوى زنان بنى اسرائیل قرار داد».
پاسخ تفصیلی:
هنگامى که روح انسان قوى شود، و پرتوى از صفات الهى در جان او بیفتد، و به مقام قرب او نائل گردد، اراده اش به فرمان خدا در جهان تکوین اثر مى گذارد و آنچه را او مى خواهد همان مى شود.
این همان ولایت تکوینى است که اولیاى خدا از آن برخوردار بودند، و همان چیزى است که سرچشمه کرامات مختلف مى باشد و معجزات انبیا مرحله عالى آن است، فاطمه زهرا(علیها السلام) از عنایت الهى سهم وافرى داشت و روایت زیر شاهد این مدعاست:
بسیارى از مفسّران اهل سنّت مانند زمخشرى و سیوطى در ذیل آیه شریفه: «کُلَّمَا دَخَلَ عَلَیْهَا زَکَرِیَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقاً قَالَ یَا مَرْیَمُ أَنَّى لَکِ هَذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللهِ إِنَّ اللهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَاب»(1)؛ (هر زمان زکریا وارد محراب او مى شد غذاى مخصوصى در آن جا مى دید. از او پرسید: اى مریم! این را از کجا آورده اى؟ گفت: این از سوى خداست، خداوند به هر کس بخواهد بى حساب روزى مى دهد).
از جابر بن عبدالله نقل کرده اند که: رسول خدا(صلى الله علیه وآله) چند روز بود غذایى نخورده بود و کار بر او مشکل شد، به منزل همسرانش سر زد هیچ کدام غذایى نداشتند، سرانجام به سراغ دخترش فاطمه(علیها السلام) آمد و فرمود: دخترم! غذایى دارى من تناول کنم زیرا گرسنه ام؟
عرض کرد: نه بخدا سوگند! هنگامى که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) از نزد او خارج شد، زنى از همسایگان دو قرص نان و مقدارى گوشت براى فاطمه(علیها السلام) هدیه آورد و او آن را گرفت و در ظرفى گذاشت و روى آن را پوشاند و گفت: بخدا سوگند رسول الله(صلى الله علیه وآله) را بر خود و فرزندانم مقدم مى دارم!
و این در حالى بود که همه گرسنه بودند.
حسن و حسین را به سراغ پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرستاد و از او دعوت کرد به خانه بیاید.
عرض کرد: فدایت شوم، چیزى خداوند براى ما فرستاده و من آن را براى شما ذخیره کرده ام.
پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: بیاور. و او ظرف غذا را نزد حضرت آورد. هنگامى که پیغمبر سر ظرف را برداشت مملو از نان و گوشت بود، هنگامى که فاطمه آن را دید در تعجب فرو رفت و فهمید این نعمت و برکتى است از سوى خدا؛ شکر آن را بجا آورد و بر پیامبر(صلى الله علیه وآله) درود فرستاد.
پیغمبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: دخترم! این را از کجا آورده اى؟
عرض کرد: «هُوَ مِنْ عِنْدِ اللهِ إِنَّ اللهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَاب»(2)؛ (این از سوى خداست، خداوند به هر کس بخواهد، بى حساب روزى مى دهد!).
پیامبر(صلى الله علیه وآله) شکر خدا را بجا آورد و این جمله را فرمود: «اَلْحَمْدُ للهِ الَّذِی جَعَلَکِ شَبِیهَةً بِسَیِّدَةِ نِساءِ بَنِی اِسْرائِیلَ»؛ (شکر مى کنم خدایى را که تو را شبیه [مریم] بانوى زنان بنى اسرائیل قرار داد).
هنگامى که روزىِ خوبى نصیب او مى شد از او سؤال مى کردند: این از کجاست؟ مى گفت: از نزد خداست.
سپس پیغمبر(صلى الله علیه وآله) به سراغ على(علیه السلام) فرستاد، او آمد، و همگى از آن غذا خوردند و بقیه همسران پیامبر نیز خوردند و همه سیر شدند، و هنوز ظرف غذا پر بود!
فاطمه(علیها السلام) مى گوید: من از آن براى تمام همسایگان فرستادم و خدا در آن برکت و خیر زیادى قرار داد.(3)، (4)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.